شناخت بر دو قسم است : «شناخت تاریخی» و «شناخت واقعی» كه از قسم نخست مهمتر است . مسئله مهم این است كه ما آن حضرت را به حقیقت بشناسیم و ایشان نیز ما را ببیند ؛ نه اینكه ما حضرت را ببینیم .
در زمان پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم (كه مقامش از همه امامان بالاتر است) عده زیادی آن وجود مبارك را میدیدند ، اما خدای سبحان درباره آنها فرمود : «و تراهم ینظُرُون اِلیك و هُم لایبصرون» ؛ آنها را میبینی كه به تو مینگرند ؛ ولی تو را نمیبینند . اهل نظر هستند ، اما اهل بصیرت نیستند . هنر این است كه به گونهای باشیم كه وجود مبارك امام زمان(علیه‌السلام) ما را ببینند .
در قرآن كریم آمده است : خدا كه بر همه چیز بصیر است ، در روز قیامت به عدهای نگاه نمیكند : «ولایكلّمهم اللّه و لاینظرُ اِلیهم یومَ القیامةِ و لایزكّیهم» و نگاه تشریفی خود را نسبت به عدهای اعمال نمیكند . اگر ما در مسیر صحیح حركت كنیم ، آن حضرت ما را میبیند .
نظرات شما عزیزان:
بر چهره پر ز نور مهدی صلوات / بر جان و دل صبور مهدی صلوات تا امر فرج شود مهیا بفرست / بهر فرج و ظهور مهدی صلوات . . .